ตอนที่ 4 กลายเป็นผู้ฝึกตนอมตะ

“ จิ้งจอกพันปี!? ”

หลิวอี้กระพริบตาถี่และในตอนนี้คำพูดทำให้เขาเครียดกว่าเดิมเสียอีก

“ ผมเพิ่งจะเจอปีศาจจิ้งจอกเมื่อวานนี้ แถมปีศาจตนนั้นก็จะฆ่าผมอีก ”

“ อะแฮ่ม อะแฮ่ม นั้นน่ะ ศิษย์น้องของข้าเอง ”

จิ้งจอกตัวน้อยกระแอ่มไอสองทีก่อนจะกล่าวต่อว่า “ เจ้านั่นน่ะ นิสัยแย่มากมากมากมาก ข้านี้ไล่จับเจ้านั่นมานานแล้ว จนเจ้านั่นเกือบจะฆ่าเจ้าตายคามือ ข้านี้แหละเป็นคนช่วยเจ้าเอาไว้ ”

“ จะ จริงเหรอ ”

หลิวอี้จำได้แล้วว่าเมื่อวานถูกฆ่าโดยปีศาจจิ้งจอกสาวสวยไปแล้ว จนได้รับความช่วยเหลือจากเด็กสาว ดูเหมือนว่าเด็กสาวคนนั้นจะจูบเขาหลังจากที่เขาจับหน้าอกเธอ หน้าอกแบนๆ นั้น

เป็นภาพที่เขาจำได้อย่างชัดเจน

แต่เขากลับจำหน้าตาของเธอ ไม่ได้เลย

บางทีเธออาจจะเป็นสิ่งที่เรียกว่า จิ้งจอกพันปีที่อยู่ตรงหน้าเขาตรงนี้ก็ได้

 

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาก็ต้องขอบคุณเธอสินะ

“ เธอนี้ เป็นผู้หญิง เอ่อ อกแบนที่ช่วยฉันเมื่อวานรึ ? ”

“ แน่นอน ! ”

หลังจากได้ฟังคำถามของหลิวอี้ก็ทำให้เจ้าจิ้งจอกน้อย ดูมีความสุขแบบผิดปกติ

เจ้าเด็กหนุ่มนี้ หลอกง่ายเป็นบ้า

สู้เขา! หลินตงเจ้าเป็นปีศาจจิ้งจอกที่ฉลาดหลักแหลมที่สุด เจ้ามนุษย์แสนธรรมดาคนนี้ไม่เป็นปัญหาสำหรับฉันสักนิด 

ฮี่ฮี่ ฉันจะต้องจัดการเจ้านี้จากนั้นก็ปลดพันธนาการที่มือของเจ้าบ้านี้ เพื่อจะได้รับอิสรภาพคืนมาไงละ

“ ในการช่วยเจ้านั้น ทำให้ข้าได้รับบาดเจ็บจากปีศาจจิ้งจอก และตอนนี้ข้าก็ทำได้แต่อาศัยอยู่ในมือขวาของเจ้าและฟื้นฟูพลังกายที่ใช้เพื่อเจ้าไปเท่านั้น ”

“ อ่อ? เธออยากจะดูดพลังชีวิตของฉันใช่ไหม”

หลิวอี้รู้สึกปอดแหกขึ้นมาทันที ในภาพความคิดเขาคิดถึงมัมมี่ที่ตัวแห้งเหี่ยวโดนดูดพลังงานไปหมดสิ้น

พระเจ้า! น่ากลัวเกินไปแล้ว! ไม่นะ!

“ ไม่ ไม่ใช่อย่างนั้น ก็แค่ต้องการพลังกายของเจ้า ”

จิ้งจอกน้อยหัวเราะ “ แค่เพียงได้ดูดพลังกายมาเท่านั้น ฉันหลินตงก็จะกลับมาแข็งแกร่งแล้ว ”

“ เธอชื่อหลินตงหรอ? ”

หลิวอี้ตกใจกับคำพูดของเธอ จนตะโกนออกมา “เจ้าปีศาจจิ้งจอกเมื่อวานชื่อหลินตงไม่ใช่หรอ”

“ ไม่ใช่ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ พวกเราเหล่าจิ้งจอกมักจะพูดชื่อออกมามั่วๆน่ะ ”

หลินตงตระหนกตกใจ ด้วยความที่หยิ่งผยองในตัวเองมากเสียจนเกินไป ทำให้เผลอหลุดชื่อออกมา

“ ชื่อตงจากศิษย์น้องจากข้า เป็นชื่อตัวละครตงมาจาก ตงฮั่ว (fairy tail) แต่ ตงฮั่วที่เป็นชื่อของข้ามาจากตัวละครตง จาก หงตงตง (bright red), ไม่เห็นจะเหมือนกันสักนิด ข้านี้แหละเป็นคนช่วยเจ้าที่ทำให้ตัวข้าต้องตกมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ใครจะไปรู้เล่า ว่าเจ้าจะมากล้าสงสัยข้า เจ้ามนุษย์น่ารังเกียจ ”

“ไม่ไม่ ผมไม่ได้สงสัยเธอสักนิด ขอโทษด้วยจริงๆ แม่สาวพันปีหลิวฉันจะช่วยอะไรเธอได้บ้าง”

หลิวอี้เกาหัวแกรก รู้สึกเหมือนชีวิตของเขาจะเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือทันที 

แต่ก็ช่างเถอะ เขารู้สึกว่าจะต้องช่วยผู้มีพระคุณของเขาเสียก่อน

“ ฮี่ๆ เจ้าอยากจะช่วยข้าหรือ? สิ่งที่ต้องทำก็มีแต่เรื่องง่ายๆ เท่านั้น ”

“ แล้วผมต้องทำอะไร? ”

“ เจ้าจะต้องเรียนรู้วิธีการของเหล่าปีศาจอย่างเรา ตระกูลพันปีจะต้องดูดซับพลังงานอมตะ เพื่อให้เจ้าสามารถที่จะฟื้นคืนพลังกายของข้าและทำให้ร่างกายของข้ากลับมาแข็งแรงดังเดิม ”

“อะไรนะ นี่เธอขอให้ผมกลายเป็นผู้ฝึกตนอมตะหรือไง เป็นไปไม่ได้หรอก หยุดล้อเล่นกับผมซะทีเถอะ ได้โปรด ”

หลิวอี้ส่ายหัว 

นี้มันเรื่องตลกอะไรกัน ไม่มีทาง ที่ตัวเขาจะโชคดีอะไรเบอร์นั้น ใช่สิ นี้อาจจะกลายเป็น โครงการการเกี่ยวกับโฆษณาอะไรทำเทือกนั้นก็ได้ 

“ จะบ้าหรือ ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้ แม้แต่มนุษย์ก็ยังเป็นผู้ฝึกตนอมตะได้เลย เข้าใจไหม?! ”

เจ้าจิ้งจอกน้อยเน้นย้ำอย่างรวดเร็ว

“ ถ้าอย่างนั้น ผมก็ไม่อยากจะมีชีวิตอมตะนั้นหรอก ก็แค่อยากเป็นคนธรรมดา เข้าเรียนมหาวิทยาลัย หางานทำ แต่งงานแล้วมีลูกตามวิถีชีวิตธรรมดา ”

“ แล้วก็แก่ตายไป? เจ้านี้อยากมีชีวิตบ้านๆ ขนาดนั้นเลยหรอ ”

เจ้าจิ้งจอกน้อยพยายามจะล่อลวงหลิวอี้ต่อ “ เป็นอมตะนี้ได้อะไรหลายอย่างนะ ทั้งมีชีวิตอยู่ยาวนาน และแถม

ยังได้พลังเหนือคนทั่วไปอีก ”

“โอ้ะ ? แล้วจะได้สาวๆ ด้วยไหม ? ”

หลิวอี้กระพริบตาเหมือนสุนัขที่กำลังกระดิกหาง

เมื่อนึกถึงหม่ายี่ฉวนจนช่วยไม่ได้ที่จะถามคำถามออกมา 

“ แน่นอน ! ”

เจ้าจิ้งจอกน้อยทวีความดีใจ นี่แหละโอกาส

“ แต่ช่างมันเถอะ จะให้มานั่งสมาธิหรือเก็บกดความต้องการ ผมทำไม่ได้หรอก ”

ด้วยความที่เขายังบริสุทธิ์ ทำให้หลิวอี้ก้าวออกจากความคิดนั้น

“ เจ้าหน้าโง่ ! ถึงจะอยากหรือไม่อยาก ถ้าต้องเป็น เจ้าก็ต้องเป็นอยู่ดี ”

หลิวอี้สังเกตได้ว่ามือขวาของเขาเริ่มที่จะควบคุมไม่ได้ ได้อย่างไรไม่รู้ที่มือขวาของเขาฉุดเขาขึ้นจากพื้น

“ เฮ้ เฮ้ นี่เธอจะพาผมไปไหนกัน ”

ก่อนที่จะรู้ว่าเจ้าจิ้งจอกพันปีหลินตงทำอะไรลงไปนั้น หน้าของหลิวอี้ก็ซีดลงด้วยความกลัว

เขาพยายามดึงมือกลับมา แต่ก็เหมือนจะไม่ใช่มือของเขาอีกต่อไปแล้ว มือของเขาฉุดตัวเขาให้ออกไปจากสวนสาธารณะ

ช่วงเวลานี้เอง ที่ผู้คนเริ่มจะมาออกกำลังกายที่สวน

หลักๆ แล้วผู้ที่มาออกกำลังกายมักจะเป็นคุณปู่ คุณย่ากำลังระบำไทชิและเต้นท่าผีซอมบี้กันตอนเช้า 

[TL: zombie dance → https://www.youtube.com/watch?v=FrHir7cMNew  https://www.youtube.com/watch?v=nBDNaLvAFhY และ https://www.youtube.com/watch?v=-lST4Snf0XA]

เด็กวัยรุ่นทื่ตื่นเช้า หาได้ยากแล้วในปัจจุบันนี้

และหลิวอี้ที่กำลังวิ่งสลับฟันปลาโดยมีแขนข้างหนึ่งยืดชี้ทางผ่านทางสวนที่มีแต่ผู้สูงอายุ

“ เป็นท่าเต้นออกกำลังกายแบบใหม่หรือเนี่ย ”

คุณปู่ที่กำลังถือกรงนก มองตามหลิวอี้ที่วิ่งผ่านไป

“ อ๊าย ดูสินี่ น่าสนใจกว่าเต้นซอมบี้อีก ”

คุณยายตะโกนก้อง บิดเอวและยืดแขนออกไปข้างหน้า

“มากันเร็วเหล่าพี่น้อง ทำตามผู้นำไป”

กลุ่มคนวัยชราเริ่มเลียนแบบท่าของหลิวอี้โดยทำการยืดแขนออกและบิดเอวเอสไปด้านข้าง ระหว่างที่วิ่งสลับฟันปลา

และทันใดนั้น ผู้คนต่างก็วิ่งตามกันเป็นแถวยาวในสวน น่าสนใจมากกว่าการเต้นท่าซอมบี้เสียอีก

แต่คนที่ทำตามต่างก็ไม่รู้ถึงความทรมานของเขา ที่ไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ ทำให้เขาสามารถวิ่งตรงไปข้างหน้าเท่านั้น 

“ ได้โปรดเถอะ ท่านจิ้งจอกน้อยพันปี ช่วยผมด้วย ได้โปรดหยุด ”

“ ข้าจะทำต่อไปเรื่อยๆ ถ้าเจ้ายังปฏิเสธที่จะเป็นผู้ฝึกตนอมตะ ”

“ จะเป็นผู้ฝึกตนอมตะได้ไง ผมเป็นไม่ได้หรอก”

“ ดี ถ้าเจ้าไม่อยากเป็น เดี๋ยวข้าจะแสดงให้เจ้าเห็นเอง ”

หลินตงมองเห็นคู่รักอยู่ออกไปไม่ไกล..